Ανδιαμφισβήτητα, για κάποιους από εμάς, το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό άθλημα καθώς αποτελεί μέρος , όχι μόνο των σαββατοκύριακων μας αλλά και της καθημερινότητας μας.Η ανταλλαγή απόψεων αλλά και αναμνήσεων με ανθρώπους που μοιραζόμαστε ένα κοινό πάθος, έχοντας έναν κοινό κώδικα, ήταν το βασικότερο μας κίνητρο για να φτιάξουμε τη σελίδα του ''Κάθε Κυριακή''. Από τους καθεδρικούς ναούς του ποδοσφαίρου μέχρι το τελευταίο τοπικό γήπεδο με χωμάτινη επιφάνεια, η αγάπη για το άθλημα είναι η ίδια και αυτή θέλουμε να αναδείξουμε.
Γεννημένος αρχές δεκαετίας του 1990, στη πόλη της Αθήνας, δεν άργησα να επισκεφθώ για πρώτη φορά γήπεδο και να ζήσω εκείνη τη πρώτη φορά, τη στιγμή της μύησης στη μαγεία, τη πρώτη φορά που βλέπεις γρασίδι, κερκίδα γεμάτη χρώματα και φωνές και τους ήρωες των αφισών σου να παίρνουν σάρκα και οστά.Μέχρι κάποιο σημείο θεωρούσα ότι το ποδόσφαιρο είναι όσα δε μπορείς να περιγράψεις. Με τα χρόνια, ξεκίνησα να παρατηρώ τη κοινωνική σημασία του αθλητισμού γενικότερα και ειδικότερα του ποδοσφαίρου στη ζωή μας, εν μέρει λόγω του αντικειμένου που ασχολήθηκα, της Κοινωνιολογίας. Αγαπημένες ομάδες η A.E.K, ο Άρης Πετρούπολης (support your local football team φάση) και η Barcelona για τις στιγμές που χάρισε στο ποδοσφαιρικό κοινό από το 2009 και ύστερα. Τα υπόλοιπα εν καιρώ, μέσα από τα άρθρα και τα αφιερώματα μας.
Για πολλούς, ευτυχώς, το ποδόσφαιρο ξεφεύγει από τα πλαίσια ενός ανταγωνιστικού αθλήματος όπου η περισσότερη σημασία δίνεται στον νικητή, το σύγχρονο πρότυπο ποδοσφαιριστή αλλά και στην ανεξέλεγκτη εμπορευματοποίηση μιας τόσο λαικής ενασχόλησης.
Αυτή η οπτική δε θα μπορούσε να μην είναι εντελώς αντίθετη για έναν οπαδό του Ατρομήτου, που υποστηρίζει παράλληλα ομάδες όπως η Sampdoria και η Liverpool. Χάρη στις προσωπικότητες του Roberto Baggio, του Johan Cruyff και στις στιγμές που χάρισαν αυτοί και άλλοι πολλοί, όσο και να αλλοιώνεται το ποδόσφαιρο που μας άρεσε, θα αποτυπώνεται στη σελίδα η πιο «αθώα», απλή και ανθρώπινα εντυπωσιακή πλευρά του. Στα 25 μου δεν έχω να θυμάμαι ακόμη ούτε ένα πρωτάθλημα από τις δυο αγαπημένες μου ομάδες, την ΑΕΚ και τη Liverpool (αυτή η έλλειψη αντισταθμίζεται εν μέρει από τις επιτυχίες της Barcelona). Το ποδόσφαιρο όμως για μένα (όπως και για τους περισσότερους) είναι πολλά παραπάνω από τους τίτλους. Είναι το γκολ του Ντέμη με τη Ρεάλ, είναι η ατμόσφαιρα των μεγάλων ντέρμπι και μια απόκρουση πάνω στη γραμμή στο 90, είναι το χαμένο πέναλτι της Leicester στoν ημιτελικό της Championship και το γκολ-πρόκριση της Watford στην αντεπίθεση στο 96. Είναι οι ήρωες και οι μοιραίοι που μένουν στην ποδοσφαιρική ιστορία και για τους οποίους υπάρχει η σελίδα. Ιδιαίτερη είναι η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο της Λατινικής Αμερικής και για παίκτες όπως ο Humberto Suazo, o Cuauhtémoc Blanco κι ο Marcelo Salas.
Γεννήθηκα το 1989 στην Αθήνα, μεγάλωσα στο Αίγιο (από το 1998) και ωριμάζω από το 2007 στη Θεσσαλονίκη. Τυπικά εν ανεργία δικηγόρος, ουσιαστικά αδέξιος παρατηρητής/καταγραφέας της (πολιτικής) καθημερινότητας και σε όσο ελεύθερο χρόνο απομένει, ένας, κατά Γκαλεάνο, «ζητιάνος του καλού ποδοσφαίρου». Η κοινωνιολογία του ποδοσφαίρου και η αναζήτηση του total football (του ιδανικού μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης στον προσομοιωτή πραγματικότητας που λέγεται ποδόσφαιρο) είναι ο γοητευτικός συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε επάγγελμα και χόμπι.
|